Als je in de kerk binnengaat, zie je recht voor je het hoofdaltaar met een reusachtig schilderij. Wist je dat dit kunstwerk volgens een beurtrol werkt? In de bak eronder zitten er nog twee andere die in de loop van het jaar wisselen (maar ze vertellen ons niets over het kerstverhaal). Zo zorgden de mediabewuste Jezuïeten voor afwisseling.

Met alle neergelaten kunstwerken hadden ze zelfs een theaterpodium waar men vroeger ook effectief toneel speelde maar wel rond Bijbelverhalen of heiligenlevens. Met acteurs (collegestudenten) kwamen de stichtelijke verhalen zo tot leven. Je kan er evengoed iets een tableau vivant uitbeelden met levensgrote beelden, zoals bij voorbeeld een kerststal. Dat moet nogal een decor geweest zijn in een huizenhoge ruimte van 5 meter.

De huidige kerststal is heel wat kleiner: Jezus zelf heeft daar geen probleem mee. Jezus zelf heeft daar geen probleem mee, want is Hij niet gekomen in een arme stal, zonder franjes? Het eenvoudigste was voor Hem goed genoeg zoals onze zegswijze: “Wie het kleine niet eert, is … … het grote niet weerd“.

Heeft iemand trouwens inspiratie voor de reservebak een vierde, hedendaags, schilderij te ontwerpen?